මේ බ්ලොග් ලිවිල්ලේ නෙමෙයි මොන ලිවිල්ලෙත්. මිනිස්සුන්ගේ ඇස් වලින් කඳුළු බේරෙන්න ලියන එක නම් ලේසි වැඩක් නෙමෙයි. බ්ලොග් ළෝකෙත් එහෙම ළිපියක් යන්නේ කළාතුරකින්. මට මතකයි පොඩි කුමාරිහාමි කාළෙකට කලින් තාත්තා ගැන එහෙම ළිපියක් ලියලා තිබුනා. මේ ළිපිය නම් ඇම්මා ගැන. අපි ගොඩාක් දෙනෙකුට අම්මගේ අගේ තේරෙන්නේ මැරුණට පස්සේ. මම නම් එහෙම නෑ. මම ලැබෙන හැම අවස්තාවෙම ඒ අය ගැන තමයි බලන්නේ.
ඇත්තටම මට නම් එහෙම, ඇඬෙන්න ලියන්න ශක්තියක් නෑ. අද උදේම මගේ ඇස් වල තෙතමනය වැඩි උන ළිපියක් ඔහේලටත් බලන්න ඕන නම්...
මෙන්න මෙතනින් ගොහින් බලන්න...
බැලුවා. අැසට කඳුළු නැගෙන හිතට කතා කරන කතාවක්....
ReplyDeleteස්තුතියි ඔබ මේ කරනා මෙහෙවරට
ReplyDeletehttp://ansathudinapotha.blogspot.com/2013/06/blog-post_18.html
ReplyDeletemekath puluwan nam danda.honda lipiyak.
අදයි මේ පැත්තට ආවෙ, හරිම සංවේදියි සටහන. මේ උදාර අම්මා හදාපු ඇගේ පුතාගේ ගුණ සුවඳයි. ඔබේ දිවියත් වාසනාවන්ත වේවා!
ReplyDeleteයකෝ උබලා හිතාගෙන ඉන්නේ උබලා මහ ලොකු බ්ලොග්කාරයෝ කියලද? උබලට තමයි ආත්ම ගෞරවයක් නැති මෝඩ හරක් පැටව් කියලා කියන්නේ.
ReplyDeleteආචාර්ය, වහා ඔබේ රෝගයට ප්‍රතිකාර ගන්න.
Deleteආචාර්ය සුජිත් නිශාන්ත හේවගේ, වහා ඔබේ රෝගයට ප්‍රතිකාර ගන්න.
Deleteමගේ නම චමින්ද ප්‍රදීප් සිල්වා ගුණරත්න. මම තමයි පුංචි කුමාරිහාමි්ගේ වලව්ව කියන ගැහැණු නමකින් බ්ලොග් එකක් කරගෙන යන්නේ. මම නපුංසකයෙක්. මාව පුකේ ඇරලා සතුටු කරන්න ඔයාට පුලුවන්ද කොල්ලෝ..
ReplyDeleteආචාර්ය සුජිත් නිශාන්ත හේවගේ, වහා ඔබේ රෝගයට ප්‍රතිකාර ගන්න.
Deletehttp://ansathudinapotha.blogspot.com/2012/06/blog-post_26.html මගේ වැඩ කෑලි බලාගන්න ඕනම නම් මේ ලින්ක් එකට ගිහිල්ලා බලන්නකෝ
ReplyDelete